„Udowodniono, że niektóre schorzenia, pozornie
nie związane z celiakią, bardzo ściśle z nią współistnieją,
np. schorzenia autoimmunologiczne. Ich wystąpienie
może mieć związek z nierozpoznaną postacią celiakii niemej
(ubogoobjawowej) – mogą być one (np. przewlekłe aftowe zapalenia
jamy ustnej) jedynym jej objawem. Powikłania nieleczonej celiakii
(schorzenia z nią współistniejące) mogą dotyczyć prawie każdego
układu w organizmie chorego.
Należą do nich w szczególności:
- Układ krwiotwórczy: anemia z niedoborem żelaza, hiposplenizm, niedobór witaminy K (trombocytoza), zapalenie naczyń.
- Układ kostny: wczesna osteoporoza, reumatoidalne zapalenie stawów, niski wzrost, nieosiągnięcie szczytowej masy kostnej.
- Układ nerwowy: autyzm, padaczka, depresje, nerwice, schizofrenia, otępienie, demencja, różnego rodzaju miopatie, zaburzenia równowagi, mowy, oczopląs.
- Nerki i wątroba: pierwotna marskość wątroby, stłuszczenie wątroby, kłębuszkowe zapalenie nerek, przewlekłe zapalenie wątroby.
- Choroby endokrynologiczne: cukrzyca typu I, zaburzenia płodności, skłonność do poronień, schorzenia tarczycy (Hashimoto) i trzustki, choroba Addisona.
- Choroby płuc: astma, sarkoidoza.
- Inne: wysoki poziom cholesterolu, aftowe zapalenia jamy ustnej, hipoplazja szkliwa zębowego.
Ze względu na różnorodność manifestacji
choroby celiakią powinni zainteresować się bliżej lekarze niemal
wszystkich specjalności: od alergologów, przez diabetologów,
endokrynologów, ginekologów, hematologów, reumatologów, po
psychiatrów i neurologów.
Osteroporoza, nowotwory, zaburzenia
psychiczne, problemy z płodnością
Bardzo częstym powikłaniem w przypadku nie
przestrzegania diety bezglutenowej ze względu na zaburzenia
wchłaniania wapnia u chorych na celiakię jest osteoporoza.
Ponadto u chorych, u których nie wykryto choroby, albo którzy nie
przestrzegają diety, wzrasta ryzyko rozwoju nowotworów
układu pokarmowego, w tym najczęściej występującego chłoniaka
jelita cienkiego (40 razy częściej niż w całej populacji).
Jednakże pozostawanie na ścisłej diecie w ciągu pięciu lat
redukuje ryzyko wystąpienia nowotworu do poziomu występującego w
całym społeczeństwie. Bardzo charakterystyczne jest także
występowanie u chorych na celiakię zaburzeń psychicznych i
psychiatrycznych. Aż 10% z nich cierpi na zespoły
depresyjne, a w pełnoobjawowej postaci choroby zaburzenia zachowania
widoczne są już w dzieciństwie. Badania pokazują, iż wśród
kobiet z niewyjaśnioną niepłodnością lub skłonnością do
poronień aż 20 % może być chorych na celiakię. ”
Powyższy cytat jest ze strony: www.celiakia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz